Wat zijn 20 jaar eigenlijk? Een jong mensenleven waarin je van basisschool naar middelbare school bent gegaan. Eindelijk brommer en/of auto mag rijden. Uit je puberteit groeien en jongvolwassen zijn. Als twintiger beheerste ik de energie die mij in staat stelde om heel veel te doen en te onderzoeken. Vallen en opstaan, opstaan en weer vallen…en toch weer opstaan… En voor je het weet, ben je 20 jaar verder.

Ik ben in 2001 in de uitvaartwereld begonnen bij een collega onderneming in Venray, maar moest daar na 3 jaar het veld ruimen voor een andere uitvaartverzorger. Geen fijn moment maar het was op dat moment niet anders of onomkeerbaar. Achteraf bezien, gaf het mij de mogelijkheid om te starten met een eigen uitvaartbedrijf.

Om eerlijk te zijn, ik ben gestart met de gedachte in het achterhoofd “dat wordt toch nooit iets”.

Ik wilde mezelf niet in een later stadium verwijten dat ik het nooit geprobeerd zou hebben.

Ondertussen werkte ik op de veiling (wat ik nog jaren gedaan heb na mijn start als ondernemer) en was ik eigenlijk wel tevreden. Zo nu en dan belde mensen met de vraag of ik hen wilde helpen met de uitvaart van hun dierbare. Mijn chef bij de veiling werkte volledig mee en ik kon daardoor komen en gaan wanneer ik wilde. Uniek natuurlijk en heel handig in het turbulente uitvaartbestaan.

Langzaam maar zeker groeide mijn bedrijf waardoor ik moest stoppen op de veiling. Ik was ondertussen meer bezig met mensen begeleiden dan bloemen verpakken. Dat was natuurlijk een heel mooie ontwikkeling.

Wat maakte dan het verschil? Waarschijnlijk (met de wijsheid van nu) ben ik gaan luisteren naar nabestaanden. In de tijdsgeest van toen was een uitvaart vrij standaard en voor ieder bijna gelijk.

Zelf ging ik vragen stellen aan de mensen, uitdagen om mee te denken en iedereen betrekken bij het afscheid. Dat koste meer tijd maar daardoor kwam er beweging in vormen van afscheid nemen.

Geen rouwwagen gebruiken maar een kleine jeep is een mooi voorbeeld. In die tijd - lees 2005 - een heel grote vernieuwing. Of een kist op een gewone auto; eigenlijk ondenkbaar in die tijd. Maar voor de nabestaanden een heel belangrijk facet in het afscheid nemen.

Langzaam maar zeker is mijn (en tegenwoordig onze) manier van werken zich rond gaan spreken.

“In Grubbevors zit d’r eine, daor ken alles”, hoorde ik wel eens om me heen.

Dat vind ik nog steeds een groot compliment. De diversiteit in uitvaarten zit vaak in de wensen van de mensen. En die wensen moet je horen en vervolgens zoeken om tot een waarheid te maken, om de wensen uit te laten komen. Samen brainstormen, samen zoeken naar een passend afscheid.

Bob Noten Uitvaartbegeleiding begon te groeien. Het enige nadeel was dat ik met momenten nee moest zeggen. Langzaam werd het tijd om iemand in dienst te nemen. Enige tijd later kwam er zelfs een heel team bij. Mensen waar ik vooral samen mee aan de slag ging om uitvaarten nog meer te perfectioneren.

Een hele nieuwe dimensie in het ondernemen. Uitvaarten regelen dat was mijn passie maar ondernemen…ik had er weinig kaas van gegeten. Je krijgt het ondernemen er gratis bij. Al heb ik er nooit voor geleerd maar wel heeeeeeeeel veel van geleerd. Vallen, opstaan en weer doorgaan.

De groei bracht een eigen rouwwagen met zich mee. Een aankoop waar ik nu nog de bibbers van krijg. Dat was zo spannend om te doen. Veel twijfel en onzekerheid. De eerste zes weken na de aanschaf van de auto belde niemand om een uitvaart te regelen! U kunt zich voorstellen dat alles alleen maar spannender werd…geld op…stoppen?? Volhouden en hopen op verbetering.

Deze kwam gelukkig ook en vanaf dat moment ging het gelijkmatiger. Daar ben ik nog altijd heel trots op en erg blij mee.

Feitelijk werken we nog steeds in dienst van de basisbeginselen. Luisteren, meedenken en nabestaanden laten praten, uitdagen tot ideeën. Daar voelen we ons heel prettig bij en nog veel belangrijker: de nabestaanden voelen zich gehoord en geholpen. Met vallen, opstaan, vallen, opstaan en weer doorgaan in 20 jaar BNU. Op naar de volgende 20…

Mede vanwege ons jubileum hebben wij een nieuw “BNU Magazine” gemaakt. Met daarin veel achtergrondverhalen en nieuws over BNU, over onze drie uitvaartlocaties en ruimte voor verhalen van onze samenwerkende partners. Een magazine vol kleur met ook luchtige feiten en weetjes en de laatste ontwikkelingen in uitvaartland. Dit magazine is o.a. te lezen op onze drie locaties, in wachtkamers en verzorgingshuizen in de regio.

Maar ook online. Klik hier om het magazine te lezen. Of download het hieronder als pdf bestand.

‍