“Uitzicht” is zo’n woord waar je ons ons vak alle kanten mee uit kunt. Want voor iemand die langdurig en ongeneeslijk ziek is, is het uitzicht op het leven minder rooskleurig dan voor iemand die na een heftig ziektebed er weer bovenop komt. Patiënt 1 zal in dit geval wellicht uitzien naar het einde terwijl patiënt 2 juist uitkijkt naar herstel en het leven weer omarmt. Uitzicht op het einde of op het leven, is van alledag. Ermee leren omgaan, is een proces van dag tot dag.

Waar het uitzicht voor de één dus helder is, kan het voor de ander juist als troebel worden ervaren; terwijl het uitgangspunt in beide gevallen hetzelfde is. Zo zal het (uit)zicht van een dementerende oudere in een verzorgingshuis troebelere zijn dan het (uit)zicht van de verzorgende familie en naasten. Het uitgangspunt is hetzelfde, maar het zicht op de situatie totaal verschillend.

En dat dit niet alleen in figuurlijke zin anders is, zo is het ook letterlijk. Want het uitzicht bij een voetbalwedstrijd of concert zal vanaf de hoofdtribune anders zijn dan vanaf het veld of podium. Het uitgangspunt is in beide gevallen echter gelijk.

Zó is het uitzicht in Saldersbron tegenwoordig ook anders dan drie jaar geleden. Zowel figuurlijk als letterlijk. Want inmiddels hebben we ongelooflijk mooie afscheidsdiensten mogen houden. Maar boden ook een podium voor lezingen, toneel, exposities, concerten en diverse andere bijeenkomsten. In de naastgelegen tuin fonkelen tegenwoordig de sterren tot in de hemel en sinds kort hebben we een “heilig” uitzicht vanuit Zaal Lisa op de kerk.

Ons uitgangspunt was, is en blijft in alle gevallen echter gelijk: een plek bieden voor leven en afscheid. Een plek waar vreugde en verdriet soms hand-in-hand gaan en waar het uitzicht op het ene moment gefocust is op leven, een andere keer op afscheid. Het kan immers niet altijd kermis zijn. Fijn dat wij die plek mogen zijn zo midden in de samenleving. En die plek is ons heilig net als ons (uit)zicht op leven en afscheid.

Fijn weekend en mooie kermisdagen!

Bob en team