Resomeren, is dat iets (voor mij)?
Alkalische hydrolyse oftewel resomeren. Onlangs was deze “nieuwe” methode veelvuldig in het nieuws. Als alles verloopt zoals gepland, gaat eind 2021 het resomeren van start in Nederland. Canada bijvoorbeeld gebruikt al geruime tijd dit alternatief voor begraven, zeemansgraf of cremeren.
Mij is inmiddels regelmatig gevraagd wat ik ervan vind. Ik zie het als een nieuw verlengstuk van onze dienstverlening. Meerdere mogelijkheden kunnen bieden is altijd fijner.
De werkwijze bij resomeren is als volgt: de overledene zal in wollen dekens gewikkeld worden, in een hete vloeistof (180 graden) gelegd worden en na 3 à 4 uur kunnen de botten gescheiden worden van de vloeistof. De botten worden gemalen en de vloeistof gaat mee naar huis of door het riool. Waarvan nog niet helemaal duidelijk is wat daar de gevolgen van zijn voor het milieu. Het zal enige tijd duren voordat we aan het idee van resomeren gewend zullen zijn. In de jaren ‘80 werd cremeren langzaam normaler terwijl in 1913 al de eerste crematie plaatsvond.
Zeker in onze katholieke omgeving werd cremeren gezien als iets heidens. Het was ongepast en tegen de stroom in. Men deed het bijna stiekem. Inmiddels hoort het er helemaal bij en worden procentueel veel meer mensen gecremeerd dan begraven. Ondanks dat je niet meer persé naar de kerk hoeft om uiteindelijk begraven te worden.
Zo’n lange periode van gewenning zie ik niet snel gebeuren maar toch…
Zoals gedragswetenschapper Jan Nijhuis reeds vertelde op radio 1: “mensen vinden het soms eng om te verbranden of te verteren, dus zal er markt zijn voor een oplossing, in de letterlijke zin van het woord.” In de woorden van meneer Nijhuis kan ik mij helemaal vinden. Ik vermoed dat mensen het gaan zien als alternatief. Zeer regelmatig vertellen mensen mij dat ze zowel begraven als cremeren helemaal niets vinden. “Straks voel ik toch nog iets en lig ik te branden in een oven waar ik niet uit kan” of “ik vind het maar een akelig idee om door de wormen opgegeten te worden.” Overigens word je echt niet opgegeten door wormen, het graf is te diep voor wormen of andere insecten. Na de begrafenis duurt het jaren voordat een lichaam helemaal verteerd is. Het is een heel langzaam en natuurlijk proces. Pijn voelen in een oven betwijfel ik ook. Je ziel heeft, mijns inziens, je lichaam al lang verlaten. Er is na de dood geen pijn, wellicht zielenpijn maar dat is een heel ander verhaal.
Zodra mensen meer gewend zijn aan resomeren zal er ook meer vraag naar komen. Ik ben er dan ook van overtuigd dat we over een aantal jaren het als een gewoon iets gaan zien. Al valt mij wel een dingetje op: er wordt nergens over kosten gesproken. In elk artikel krijg je duidelijke uitleg over het proces maar de kosten? Is het straks zo kostbaar dat mensen toch automatisch weer kiezen voor cremeren en begraven, wetende dat cremeren een stuk goedkoper is dan begraven. Als iedereen het als een vierde alternatief wil zien moet het ook betaalbaar blijven voor iedereen. Het mag natuurlijk niet zo zijn dat je goed in de slappe was moet zitten om geresomeerd te kunnen worden. Dan is de gelijkheid en overweging van ieder mens weer ver te zoeken. Lijkt mij een vreemde gewaarwording om iemand te horen zeggen dat hij later geresomeerd wil worden en ondertussen leunt op zijn 2de Ferrari…
Maar goed, de toekomst zal het uitwijzen, ieder zijn eigen keuze en bovenal, alles is goed. Er is geen allerbeste uitvaart en dat moet natuurlijk altijd zo blijven.
Bob
